Nie mówię żegnaj: Emocjonująca podróż przez historie, przeżycia i inspiracje

Po pięciu latach oczekiwania, Han Kang, zdobywczyni nagrody Man Booker Prize w 2016 roku, wraca z nowym arcydziełem literatury. Jej najnowsza powieść, zatytułowana “Nie mówię żegnaj”, przenosi czytelników w serce tragicznych wydarzeń historycznych – ludobójstwa na wyspie Czedżu w 1948 roku.

Kim dokładnie jest Han Kang?

Han Kang, uznawana za jedną z najwybitniejszych współczesnych pisarek koreańskich, jest autorką wielu cenionych dzieł literackich, które zdobyły uznanie zarówno w Korei, jak i na arenie międzynarodowej. Jej prace są znane z głębokiej refleksji nad ludzkimi emocjami, relacjami oraz z umiejętnością poruszania trudnych tematów. Han Kang urodziła się w 1970 roku w Gwangju, miasteczku położonym w południowo-zachodniej części Korei Południowej. Jej literacka kariera rozpoczęła się w latach 90., a od tego czasu zdobyła wiele nagród i wyróżnień za swoje prace. Jednak to nagroda Man Booker International Prize w 2016 roku za powieść “The Vegetarian” (Wegetarianka) przyniosła jej międzynarodową sławę i uznanie. Han Kang jest także laureatką wielu innych nagród literackich, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych. Jej prace są analizowane przez literaturoznawców na całym świecie, a ona sama uznawana jest za jedną z najbardziej wpływowych postaci w światowej literaturze współczesnej.

O czym opowiada nowa książka Han Kang?

Książka “Nie mówię żegnaj” autorstwa Han Kang to poruszająca opowieść o ludobójstwie na wyspie Czedżu w 1948 roku, która skupia się na przejmującym portrecie trzech kobiet i ich walki o przetrwanie oraz godność w obliczu przemocy i straty. Powieść ta nie tylko opowiada o historycznych wydarzeniach, ale również stawia istotne pytania dotyczące pamięci zbiorowej i odpowiedzialności historycznej. Centralnym tematem książki jest jednak niezwykła siła ludzkiej miłości i nadziei, która sprawia, że bohaterowie stają się w końcu ludźmi, pomimo otaczających ich ciemności. Han Kang mistrzowsko operuje słowem, tworząc piękne, poetyckie zdania i olśniewająco żywe obrazy, które przenikają do serca czytelnika. To książka, która porusza i inspiruje do refleksji nad istotą człowieczeństwa i wartości ludzkich w obliczu największych tragedii.

Kolejna odsłona dramatycznych wydarzeń historycznych w porywającej i przejmującej powieści spod pióra laureatki nagrody Man Booker Prize 2016. Doceniona i wybitna pisarka, Han Kang, po pięciu latach, serwuje czytelnikom emocjonalną książkę, od której niełatwo się oderwać. Po lekturze “Sprawdź również: Sposoby na proste plecy - http://www.zdrowieziola.pl/a/xdlv,sposoby-na-proste-plecy” pozostaje jednak pustka oraz smutek, których ciężko się wyzbyć.

Kulisy tragicznej zbrodni i nie tylko

Ważne wydarzenia historyczne, o których warto pamiętać, od wielu lat są chętnie przelewane na kartki. Tego typu powieści górują nad tradycyjnymi podręcznikami historycznymi, gdyż oprócz suchych faktów, prezentują to, co w tym najważniejsze, czyli stadium ludzkiej psychiki. Pozycja “Nie mówię żegnaj” opisuje dramatyczne wydarzenia z 1948 r., do których doszło na wyspie Czedżu w Korei Południowej. Kraj ten od jakiegoś czasu fascynuje podróżników i młodych fanów gatunku muzycznego K-pop. Jednak z pewnością niewiele osób zdaje sobie sprawę z heroicznej walki, jaką stoczyli niemal 80 lat temu Koreańczycy. W krwawo stłumionym powstaniu zginęło prawie 30 tysięcy ludzkich istnień. Kang jednak, oprócz zaserwowania sporej dawki historii, przede wszystkim prezentuje czytelnikom portrety trzech bohaterskich kobiet. Wszechobecna przemoc i strata bliskich odcisnęła na nich i ich bliskich bolesne piętno. 

Ludobójstwo – czy to na pewno już za nami?

Pisarka pozwala sobie postawić czytelnikom pytania dotyczące odpowiedzialności historycznej, jak i pamięci zbiorowej. W sposób dosadny i przejmujący prezentuje bolesne wydarzenia, niekiedy zaskakując i szokując. Lektura tej powieści nie należy do łatwych. Niektórych może fascynować, a innych wstrząsać, pozostawiając w sercu pustkę i smutek. Wiedząc, że prezentowane wydarzenia, brutalizm i tragedie, wydarzyły się naprawdę, chwilami czyta się kolejne strony z coraz większym trudem. Wydaje się, że temat wojen jest już za nami, jednak biorąc nawet pod uwagę, co dzieję się za naszą wschodnią granicą, odbiór tej powieści tu i teraz jest inny, niż jeszcze 5 lat temu.

Oparta na prawdziwych wydarzeniach historia strasznych dziejów Korei jest tłem do tego, co dzieje się w życiach trzech kobiet na trzech płaszczyznach czasowych. Akcja powieści “Nie mówię żegnaj” rozpoczyna się od współczesności, gdy spotykają się dwie przyjaciółki – jedna z nich odwiedza dom drugiej. Poznajemy historię rodziny In-son, która rozgrywa się na tle ludobójstwa na wyspie Czedżu w 1948 roku, na której blisko 30 000 ludzi poniosło śmierć. Wracamy do spotkania narratorki z In-son i relacji kobiet. Wątki te splatają się w całą wspaniałą historię w sposób dla Han Kang wyjątkowy – prosty, bliski i zwyczajnie ludzki.

Makabra w parze z delikatnością

Niezwykła subtelność słowa i prostota, za pomocą której można mówić o bardzo trudnych tematach, momentami jest aż szokująca. Wydawałoby się, że autorka jest pozbawiona emocji, opisując te straszne wydarzenia w tak zdawkowy sposób, a jednak w tej prostocie tkwi piękno tej powieści. Makabra płynąca z opisu potwornego wydarzenia w dziejach historii w którym zginęło tak wiele ludzi przeplata się tu z poetyckością. Przykładem jest opis jest powolnego spływania płatków śniegu z nieba – piękny, niczym wyjęty z wiersza obraz stał się tłem do rozgrywającej się poniżej tragedii ludzkiej. Jednocześnie śnieg jest tym co potęguje cierpienie – to niejako sojusznik śmierci, a jego piękno przynosi zgubę tym którzy się w nim zatracą. 

Jedna książka, dwa klimaty

Wydana w Polsce przez wydawnictwo W.A.B. książka pt. “Sprawdź również: Sposoby na proste plecy - http://www.zdrowieziola.pl/a/xdlv,sposoby-na-proste-plecy“, mimo że cały czas dotyczy tych samych wydarzeń, tak naprawdę podzielona jest na dwie części, wyraźnie pisane w sporym odstępie czasowym, a także w całkowicie innym klimacie. Pierwsza część jest pełna nadziei, akcja płynie powoli i spokojnie, jest niewielu bohaterów i informacji do przyswojenia. Zapoznajemy się z tłem historycznym powieści i czekamy na rozwój wydarzeń. Druga część stoi pod hasłem chaosu. Przeplatają się dramatyczne losy wielu rodzin, poszatkowana akcja sprawia, że nie zawsze da się zrozumieć co dokładnie się stało, ale wniosek jest jeden – cierpienie i śmierć ogarnęły całą wsypę. Klimat jest upiorny i dużo mroczniejszy od pierwszej, pozostawiającej cień nadziei części. 

https://www.youtube.com/watch?v=dpjRC9PJQS48